ความรู้สึกหลังจากพาลูกไปเรียน JMC ครบ 12 สัปดาห์

ต่อจากบทความที่แล้วนะคะ ถึงวันนี้ครบ 12 สัปดาห์ หรือ 3 เดือนแล้วค่ะ ที่พาลูกไปเรียนดนตรี หลักสูตร JMC ของยามาฮ่า เราก็จะมาพูดถึงความรู้สึกที่มีต่อคอร์สนี้กันค่ะ



เนื่องจากลูกชายเรายังไม่ค่อยนิ่ง อยู่ในคลาสก็จะชอบป่วน มีปัญหา ก่อกวนครูและเพื่อนๆหลายครั้ง วิ่งไปวิ่งมา ตีลังกาบ้าง 55555 แต่ก็ไม่หนีออกนอกห้อง เวลาคุณครูสอนก็ฟังบ้างไม่ฟังบ้าง อาจจะเพราะเค้ายังอายุน้อยเกินไป ตอนที่เริ่มเรียนคือ 3 ขวบ 4 เดือนเท่านั้น เราคิดว่าครูเอาไม่อยู่แน่เลย แต่ผิดคาดแฮะ คุณครูมีประสบการณ์สูงมากๆๆๆๆๆๆ ไม่ใช่แค่ประสบการณ์ทางด้านดนตรี ไม่ใช่แค่ประสบการณ์ด้านการสอน แต่ยังรวมถึงประสบการณ์ในการรับมือกับเด็กๆในหลากหลายรูปแบบ





เราทราบมาว่า คุณครูท่านนี้สอนเปียโนมากว่า 20 แล้ว แต่คือคุณครูไม่แก่อะ คำว่าไม่แก่ในความหมายของเราคือ ทัศนคติ การพูดจา การวางตัว การพูดคุยกับเด็กๆ เป็นผู้ใหญ่ให้เด็กๆเคารพก็ได้ เป็นเพื่อนเล่นสนุกกับเด็กๆก็ได้  ซึ่งบอกเลยว่าครูแบบนี้หาได้ยาก และลูกเราโชคดีมากที่ได้มีโอกาสเรียนกับคุณครูท่านนี้

คลาสที่เราเรียนเต็มไปด้วยเด็ก 3 ขวบ เกือบทั้งห้อง ลองนึกภาพดูสิว่ามันจะวุ่นวายขนาดไหน แต่คุณครูเอาอยู่ การเรียนการสอนจะค่อยเป็นค่อยไปตามอายุของเด็กส่วนใหญ่ซึ่งเราโอเค เพราะตอนแรกที่มาทดลองเรียน ห้องที่เราไปทดลองนั้นเต็มไปด้วยเด็ก 5 ขวบ ซึ่งรู้เรื่องมากแล้ว เรายังแอบคิดเลยว่าถ้าครูไปเร็วลูกเราจะทำไงหว่า ตามพี่ๆไม่ทันแน่เลย แต่โชคดีที่ห้องเรามีแต่เด็ก 3 ขวบ เกือบทั้งหมด มีเด็กที่โตกว่าบ้างเล็กน้อย แต่คุณครูก็บาล๊านซ์ได้

วีดีโอ concert แรก หลังจากเรียนไปได้ 3 เดือนค่ะ

ส่วนเรื่องเนื้อหาในการเรียน มันเป็นเรื่องที่น่าทึ่งมากที่เวลาผ่านไปแค่ 3 เดือน ลูกเราหูดีขึ้นอย่างมากมาย สามารถแยกเสียง โด เร มี ฟา ซอล ได้โดยปิดตาเอาไว้แล้วแล้วฟังเสียงอย่างเดียว สามารถบอกได้ว่าเสียงที่ได้ยินเป็นโน๊ตอะไร นี่ขนาดไม่ตั้งใจเรียนและตีลังกาทุกคาบนะ ว้าาาวว 5555

เรื่องตัวโน๊ตบนบรรทัด 5 เส้น เค้าสามารถอ่านได้ 3 ตัว คือ โด เร มี และนอกจากนี้ยังสามารถเล่นเปียโนเพลงง่ายๆได้ 1 เพลง ซึ่งก่อนหน้าที่จะมาเรียนเราคิดเอาไว้ว่ามันน่าจะใช้เวลานานกว่านี้ในการฝึกเล่นเพลง เพราะลุกเราเด็กมาก แต่ในที่สุดเค้าก็ทำได้ พอเค้าทำได้เค้าก็ภูมิใจมากๆๆๆๆๆ ใบหน้าและแววตาของลูกเวลาที่เล่นเพลงได้มันดูเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง มันเหมือนกับจะบอกแม่ว่า


"ใช่ หนูทำได้แล้ว เยส เยส เยส"


แล้วคนเป็นแม่จะไม่ภูมิใจในตัวลูกได้ยังไง บอกเลยมันชื่นใจ เรามาถูกทางแล้วลูก ความสำเร็จก็เริ่มจากเรื่องเล็กๆนี่แหละ ลูกเรามีความมั่นใจในตัวเองเพิ่มขึ้นภายในระยะเวลาแค่ 3 เดือน (ยังเพิ่มไม่มาก แต่มันเพิ่มนะ) ขอบคุณตัวเองที่อดทนพาลูกดื้อๆมาเรียนถึงแม้จะตีลังกาแทบทุกคาบ และต้องขอบคุณคุณครูที่ไม่เคยพูดเลยว่าลูกเราจะทำไม่ได้ ครูเชื่อมันในตัวเด็กทุกคนเสมอ และเราก็จะเชื่อมั่นในตัวลูกเช่นกัน


สู้ค้าาาบบบบบ