เด็กที่ชอบเรียน มีจริงมั้ย?

เมื่อ 4 ปีก่อน เจอคุณแม่ท่านหนึ่งชอบโพสต์เรื่องลูกนั่งเรียน นั่งอ่านหนังสือ หรือทำกิจกรรมวิชาการตั้งแต่อายุยังน้อย เราในตอนนั้นซึ่งเป็นคุณแม่มือใหม่ ได้แต่คิดว่ามันจะดีหรือ เพราะในแนวทางที่เราเชื่อมั่นมาตลอด คือไม่เร่งเรียน ไม่วิชาการ เด็กต้องอึดอัดกับสิ่งที่แม่ยัดเยียดให้เป็นแน่

แต่หลังจากที่ได้พูดคุยแลกเปลี่ยน ก็ทำให้เราเข้าใจอะไรๆมากขึ้น คุณแม่เอ่ยมาประโยคนึงที่เราจำได้มาถึงทุกวันนี้ คือ "เด็กชอบเรียนมีอยู่จริงในโลกใบนี้ มันอาจไม่ใช่คนส่วนใหญ่ แต่ไม่ได้แปลว่าไม่มี"

เราจึงถามต่อว่า แล้วเด็กที่ชอบเรียนเค้าชอบเล่นมั้ย คุณแม่ตอบว่า "Of course! ชอบสิ เด็กทุกคนชอบเล่นอยู่แล้ว และเด็กที่ชอบเรียนไม่ได้แปลว่าไม่เล่น" หลังการสนทนาในครั้งนั้น บอกตามตรงว่าเราก็ยังไม่รู้สึก 100% กับคำตอบที่ได้รับ ยังมีข้อกังขาตลอดเวลา

กระทั่งเมื่อลูกเราเติบโตขึ้น เราค่อยๆพบว่าคำพูดที่เราได้ยินในวันนั้นมันอาจจะจริงก็ได้ เรายังพบอีกว่าบุคลิกภาพ และพฤติกรรมบางอย่างของลูกเราคล้ายคลึงกับลูกของคุณแม่คนนั้นในหลายเรื่องเสียด้วย บางทีเด็กที่ชอบเรียนมันอาจมีอยู่จริง

ด้วยอะไรหลายๆอย่างทำให้เราตัดสินพาใจลูกพบจิตแพทย์และแพทย์พัฒนาการหลายครั้ง (เราเคยโพสต์แชร์ประสบการณ์ไว้ครั้งนึงนะคะ อ่านได้ที่นี่ คลิก) ผลการวินิจฉัยดูจะตรงกับสิ่งเราเอ่ยไปข้างต้นพอสมควร หลายๆครั้งเราพบว่าลูกเราเป็นคน "ขอร้อง" ให้แม่ช่วยสอนเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ เพราะเขาสนใจและอยากรู้ให้ลึกลงไป และเราก็ต้องไปเรียนไปศึกษาในเรื่องนั้นให้เข้าใจเพื่อนำมาสอนลูกอีกที ถ้าใครติดตามมาตลอดจะเห็นว่าลูกเราถามคำถามที่ลึกลงไปเรื่อยๆ

บางคนชอบถามเราว่าเราทำยังไงลูกถึงยอมเรียนด้วยทุกวัน เพราะตัวเค้าเองแค่จะสอนการบ้านลูกหน้าเดียวก็ต้องตีกัน รบรากันกับลูกเป็นชั่วโมง คำตอบคือเราไม่ได้ทำอะไรเลยค่ะ เขาเป็นอย่างนั้นของเขาเอง เรียกลูกมานั่งเรียนหรืออ่านหนังสือ ง่ายกว่าชวนลูกออกไปข้างนอก อันนี้เรื่องจริง

สุดท้ายแล้ว เราจะทำตามแนวทางที่เราเชื่อมั่น แนวทางที่ถูกพิสูจน์แล้วว่ามันดีกับเด็กส่วนใหญ่ หรือเราจะเลือกทำตามในสิ่งที่เราลูกเป็น แม้มันไม่เหมือนคนส่วนใหญ่ ถ้าเป็นคุณจะตัดสินใจอย่างไร?